Jouw persoonlijke ontwikkeling heeft je verder gebracht. Hoe kun je dat delen met je lezers? Hoe verwerk je jouw persoonlijke ervaringen in je boek? In dit blog help ik je op weg!
Je weet waar je boek over gaat. Je hebt de onderwerpen in kaart gebracht. En nu? Jouw vakgebied, daar weet je alles van. Maar zodra je begint te schrijven en je het zwart op wit zet, begin je te twijfelen. Weet je er echt wel alles van?
Dus googel je voor de zekerheid toch even die term, zodat je zeker weet dat je goed zit. Misschien pak je er zelfs het woordenboek bij. En je haalt je studieboeken uit de kast. Hé, dat is interessant, wat in dit handboek staat. Dat ga ik citeren!
Research is belangrijk en een goede onderbouwing ook, maar met als dat zoeken raak je steeds verder weg van je eigen verhaal. Je herleest je tekst en denkt: wat klinkt dit gortdroog! Dit is helemaal niet hoe ik wil schrijven. Je deletet je teksten en bent de wanhoop nabij.
Terwijl je het gerust wel weet. Maar je begint iets nieuws: het schrijven van een boek. Daar ben je onzeker over en dus zoek je grip. Buiten jezelf. Maar alleen jij kan jouw verhaal op jouw manier vertellen. Alleen jij kan de unieke mix van al je kennis en ervaringen uitdragen.
Wie zit er op mijn persoonlijke ervaringen te wachten, vraag je je misschien af. Nou, lezers smullen van verhalen over mensen, échte mensen. Geen opgepoetste foto’s met instaperfect filter. Maar authentieke verhalen, over mensen met hun mindere dagen, diepen dalen én hoogtepunten. Daarom mag je juist persoonlijk zijn.
Begin bij jezelf
Begin dus niet vanuit die droge, informatieve kant, door een term in het woordenboek op te zoeken en het te ontleden. Blijf dicht bij jezelf. Wat weet jij over dit onderwerp? Als de lezer er maar één ding over zou kunnen onthouden, wat zou zij dan absoluut moeten weten?
Een andere manier om bij jezelf te beginnen, is een onderwerp in gedachten nemen en bedenken welke rol dit heeft gespeeld in jouw leven. Wat was een cruciaal moment waarop je over dit onderwerp een inzicht had? Wanneer vond typisch zo’n situatie plaats waarin dit onderwerp naar voren kwam?
Beschrijf die scène alsof je hem weer beleeft. Alsof jij weer dat zesjarige meisje bent dat op haar vingers wordt getikt door de meester omdat ze iets fout heeft gedaan.
Houd het klein: de verhalen van de andere kinderen in de klas, de achtergrond van de meester en wat er die ochtend thuis is gebeurd, is voor nu niet belangrijk.
Zoom in op zintuiglijke details. Hoe ruikt het in het klaslokaal? Welke geluiden klonken er? Zoom in op de fletse beige ribbroek van de meester of zijn lauwe adem met de geur van verschraalde koffie.
Herinner je je al die details niet meer? Dat is logisch. Maar als schrijver mág je het verder aanvullen. Ook als je geen roman schrijft. Ten eerste is een herinnering altijd gekleurd. Het is jouw visie, vanuit jouw perspectief bekeken. Ten tweede ben geschiedschrijver of wetenschapper. Dus gun jezelf die dichterlijke vrijheid. Jij kiest wat je wel en niet beschrijft, waar je op inzoomt, wat je groter maakt. Zodat je de lezer raakt.
Persoonlijk voorbeeld
Een voorbeeld: vertellen dat je je minder op fouten moet focussen en meer op dingen die goed gaan, klinkt interessant. Maar je raakt je lezer pas echt als je vertelt hoe jij dit persoonlijk hebt ervaren.
Ik blader mijn schoolagenda door om te zien wat Cindy erin heeft geschreven.
‘Hi Eef, ik vindt het zo gezellig naast jou in de klas!’ staat er, met hartjes als puntjes op de i.
Ik pak mijn blauwe pen uit mijn Backstreet Boys-etui en kras de t achter ‘vindt’ door. Zo, nu klopt het. Maar of Cindy het nu nog zo gezellig vindt…?
Ja, dit voorbeeld is echt uit mijn leven gegrepen: ik verbeterde inderdaad de berichtjes die mijn schoolvriendinnen in mijn agenda schreven. Dat dit me niet in dank werd afgenomen, zag ik pas later in.
Had ik een Backstreet Boys-etui? Nee, maar hierdoor heb je wel gelijk een idee van wanneer de scène zich afspeelt. En als jij je schooltijd met een papieren agenda hebt doorgebracht, dan zie je gelijk die kattebelletjes voor je.
Gelukkig heb ik uiteindelijk geleerd om de waarde in te zien van de persoonlijke boodschap achter de tekst. Daarmee leg je verbinding, ondanks de fouten die we allemaal weleens maken.
Verbeeldingskracht
Een persoonlijk verhaal raakt. Wanneer jij laat zien wat iets voor jou persoonlijk heeft betekend, wordt het makkelijker voor de lezer om zich in jouw verhaal te herkennen. Ze zullen waarschijnlijk niet precies hetzelfde hebben meegemaakt, maar het wordt wel makkelijker om de lessen die jij geleerd hebt te vertalen naar hun eigen leven.
De lezer krijgt er namelijk een beeld bij. De meeste informatieve stukken zijn algemeen, dat kan de lezer niet voor zich zien. Woorden zijn slechts een verzameling letters en klanten. Maar zodra de lezer zich er een beeld bij vormt, ontstaat er een verhaal. Dat wekt de nieuwsgierigheid, waardoor de lezer veel meer openstaat voor de uitleg erachter. En dan komt dat mooie citaat uit het handboek toch nog van pas!
Ik hou ervan om samen met de schrijver op zoek te gaan naar de ideale mix van kennis, ervaring en persoonlijke ontwikkeling voor zijn of haar verhaal. Ben jij benieuwd hoe ik je hiermee verder kan helpen? Laten we persoonlijk kennismaken! Plan vrijblijvend een gesprek in op: www.evelinebroekhuizen.com/book-online
Comments