Laat me wonen
Laat me wonen in de woorden, laat me schuilen in de zinnen, laat me schrijven wat ik hoorde over levens die beginnen over afscheid, over weggaan over mensen in vertrekken waar de tijden plotsklaps stilstaan waar de lange jaren rekken.
Laat me één keer nog beleven wat ik erfde uit ’t verleden laat me nu verhalen weven in de letters van het heden.
Uit: Stolp van Ina Slot
Afgelopen zaterdag werd Stolp, de nieuwe roman van Ina Slot, in kleine kring gepresenteerd. Ik was erbij, als meelezer en redacteur. En als dochter van de schrijfster. Stolp vertelt het verhaal van de drie generaties die de stolpboerderij Zorg en Hoop bewoonden.
In het huis waarin ik opgroeide, waren altijd letters, woorden, boeken en verhalen. Mijn moeder schreef bijvoorbeeld een stukje voor de krant, een speech voor een bruiloft, West-Friese gedichten en Nederlandse romans. Ik hoorde mijn moeder met gedempte stem haar optredens oefenen. En aan tafel deelden mijn ouders de verhalen over de mensen uit het dorp en omstreken.
De liefde voor het schrijven heb ik dus niet van een vreemde. Het is een erfenis waarvan de waarde niet in geld is uit te drukken. Ik ben er trots op dat mijn moeder een nieuwe, prachtige roman heeft voltooid. En dat ik daaraan heb mogen meewerken door haar bij te staan in de redactie.
Een veilig thuis waar je rustig kunt lezen en schrijven is belangrijk. Ik ben blij dat mijn ouders mij dat tijdens mijn jeugd hebben gegeven. Vanaf mijn 22ste woon ik in Schagen, waar ik me ook altijd thuis heb gevoeld. Maar nu is het tijd voor verandering. Vanaf 1 oktober 2013 betrek ik een nieuwe woning. Ik hoop dat ook in dit huis de woorden zullen stromen.
Ina Slot (r) overhandigt het eerste exemplaar van 'Stolp' aan Henk Sloetjes. Foto: Theo Mes