‘Goede literatuur bezit het vermogen
ons met andere ogen
te laten zien’
– Gerrit Komrij
Als schrijver wil je de lezer meekrijgen naar jouw verbeeldingswereld. En wel op zo’n manier dat hij zich het verhaal eigen kan maken. Hij ziet de wereld voor zich, leeft mee met de personages en creëert verbanden. Dat maakt een boek goed. En dat is heel lastig om voor elkaar te krijgen.
Een van de meestvoorkomende valkuilen, die elke schrijver in meer of mindere mate wel heeft, is tunnelvisie. Je gaat zo op in je eigen verhaal - je weet precies hoe de wereld eruitziet, hoe je hoofdpersoon zich voelt en wat er straks gaat gebeuren - dat het je niet lukt om dit over te brengen op een lezer die nog van niets weet.
De beste tip die ik (beginnende) schrijvers kan geven is dan ook: leg je manuscript af en toe even weg. Neem er afstand van. Een paar uurtjes, om buiten te wandelen zodat de frisse wind zorgt voor een frisse blik. Maar wees ook niet bang om je manuscript weken of maanden links te laten liggen, zodat je het later weer kunt oppakken en lezen als lezer – niet als schrijver.